Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ »


Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, αναφέρεται στον φτωχό Λάζαρο, στον άφρονα πλούσιο και στην πορεία της ύπαρξής τους στην αιωνιότητα. Μέσα από τη σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου προβάλλεται το πρόβλημα αφ’ ενός του θανάτου και αφ’ ετέρου του ηθικού κακού. Υπάρχει, βέβαια, αυτή η αντίφαση σχετικά με τον θάνατο, ο οποίος είναι κάτι άσχημο, αλλά από τους Αγίους Πατέρες μας θεωρείται ότι είναι φάρμακο εναντίον του κακού. Αυτό δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε εύκολα, αλλά σίγουρα όλοι καταλαβαίνουμε ότι έχουμε έναν μεγάλο αντίπαλο. Αυτός ο αντίπαλος είναι ο θάνατος, που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τον νικήσουμε. Ο πολιτισμός μας σήμερα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον θάνατο, τον αποσιωπά και τον απωθεί. Έτσι ο καθένας μας ζει οργανώνοντας ανάλογα τη ζωή του.
Η Εκκλησία του Χριστού όμως προβάλλει τον θάνατο ως μία πρόκληση δυνατότητας ζωής. Υπάρχει οπότε αυτή η απορία: Πως τοποθετούμαστε απέναντι στον θάνατο; Μας είναι ενοχλητικό να αναφερόμαστε σε αυτόν, γιατί, όπως είπαμε, ο σημερινός πολιτισμός μας ωθεί στο να τον λησμονήσουμε. Όμως στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο θάνατος προβάλλεται ή έστω δεν αποκρύπτεται. Η πρόκληση του θανάτου, αυτού του μεγάλου εχθρού, έχει δύο τρόπους αντιμετώπισης. Ή της αποσιώπησής του ή της φανέρωσής του, για να βρούμε τον τρόπο αντιμετώπισής του. Η αλήθεια του θανάτου εκ των πραγμάτων, μας προβάλλει την απαίτηση για την αναζήτηση της Αλήθειας. Αυτό το ίδιο το γεγονός του θανάτου μας οδηγεί στο να αναζητήσουμε την Αλήθεια. Ένας τρόπος απάντησης στο γεγονός του θανάτου είναι η εύρεση της Αλήθειας.
Η Αλήθεια ίσως ορίζεται σε άμεση συνάφεια με τον τρόπο θεώρησης του θανάτου, πως απαντά δηλαδή ο πολιτισμός κάθε εποχής στο συγκεκριμένο οντολογικό γεγονός. Το πρόβλημα του θανάτου ενεργοποιεί στον άνθρωπο αυτόν τον πόθο να βρει την Αλήθεια και να θέσει ερωτήματα: Τι γίνεται στην ύπαρξή του; Γιατί ήλθε στον κόσμο; Που είναι η Αλήθεια; Τι είναι η Αλήθεια; Ποιος είναι τελικά η Αλήθεια; Ο θάνατος, λοιπόν, μας κάνει ένα καλό, μας παροτρύνει να αναζητήσουμε και να βρούμε την Αλήθεια. Αυτή είναι και η αρχή της θεραπείας μας. Με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα του καλού και του ηθικού προβάλλεται ως δυνατότητας πλέον ζωής, ως δυνατότητας νίκης του θανάτου, ως δυνατότητας φανέρωσης της Αλήθειας. Είναι τρομερά επικίνδυνο, το να μην υπάρχει η προοπτική νίκης του θανάτου, να αδρανοποιείται στον άνθρωπο η επιθυμία για την Αλήθεια.
Αυτός τελικά πρέπει να είναι ο στόχος μας στην καθημερινότητά μας. η αναζήτηση της Αλήθειας. Και την Αλήθεια μας την αποκαλύπτει ο Θεός. Η Αλήθεια είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Αυτή είναι η προοπτική της ζωής μας. Ο καθένας ας βρει τον τρόπο του. Δεν ισχύουν καλούπια εδώ. Σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, την ιδιοσυγκρασία του, το ιδιαίτερο χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, όλα εκεί οδηγούν και εργάζονται αυτή τη δυνατότητα. Να αποκαλυφθεί ο Θεός. Δεν ανακαλύπτεται ο Θεός σαν μία ικανότητα δική μας, αλλά αποκαλύπτεται στον άνθρωπο που είναι ταπεινός. Δεν μπορούμε να βρούμε τον Θεό μέσα από τα βιβλία και την λογική, αλλά μέσα από την αναγνώριση της δικής μας αδυναμίας. Ο πόθος για την Αλήθεια, τον Χριστό δηλαδή, όταν κεντρίσει την καρδιά ενεργοποιεί τα αισθητήριά της για την αναζήτησή Του με κάθε τρόπο. Και τότε με ταπείνωση Τον ακολουθούμε στην Σταυρική Του πορεία.
Η δυνατότητα λοιπόν να γευθούμε την Αλήθεια είναι μία πράξη απλή του Θεού. Αποκαλύπτεται σ’ εμάς. Όμως είναι και μία πράξη συνεργείας που απαιτεί και την βούλησή μας να παραδοθούμε σε Αυτόν. Αλλά με ποιο τρόπο γίνεται αυτό; Πρακτικά δεν είναι άσχετο από την καθημερινότητά μας, γεγονός το οποίο μας επισημαίνει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Γίνεται με την ταπείνωση, η οποία φανερώνεται στην αγάπη, στην προσφορά, στην επιείκεια, στη συγχωρητικότητα, στο να νοιαζόμαστε για τον άλλο, στο να βγαίνουμε από τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος που είναι ταπεινός και θέλει την νίκη του θανάτου και την απόκτηση της Αλήθειας, καταλαβαίνει ότι  δεν μπορεί μόνος του να τα καταφέρει και παραδίδεται στον Θεό. Ελκύει τον Θεό μέσα από το ήθος που του προσφέρει ο Ίδιος ο Θεός. Το ήθος της αγάπης, της θυσιαστικότητας και της επιείκειας.
Αγαπητοί μου φίλοι, για να αποκτήσουμε την Αλήθεια, θα πρέπει να είμαστε ταπεινοί. Έτσι μέσω της προσευχής επικοινωνούμε με τον Θεό και ο Θεός μας φανερώνει την Αλήθεια, η οποία μας οδηγεί στην νίκη του θανάτου. Κατά την διάρκεια της προσευχής ζητάμε ουσιαστικά πράγματα, που αφορούν και την επίγεια ζωή μας και την αιώνια ψυχή μας. Στην προσευχή δεν ζητάμε μόνο υλικά αγαθά. Πρωτίστως ζητάμε αυτά που ωφελούν την ψυχή μας. Η λατρεία του Θεού, η παραδοχή της αγιότητας του Θεού είναι η χαρά μας, είναι η ζωή μας, μας ενδυναμώνει, νικά τον θάνατο, εφόσον αποδεχθούμε αυτή την αγιότητα του Θεού. Ο Θεός ζητά από εμάς τους ανθρώπους, να έχουμε προσωπική σχέση μαζί Του. Και τότε Εκείνος θα μας φανερώσει την Αλήθεια και θα οδηγηθούμε στην σωστή αντιμετώπιση του θανάτου. Από εμάς εξαρτάται η σχέση αυτή με τον Θεό.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

« ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ Ή ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ »


Όπως και την προηγούμενη Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, έτσι και σήμερα δεν θα ασχοληθούμε με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, αλλά με την επικαιρότητα. Δυστυχώς επισκέπτονται κατά καιρούς πόλεις και χωριά της πατρίδας μας, για προσηλυτισμό, οι λεγόμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές. Με αυτό το θέμα λοιπόν θα ασχοληθούμε σήμερα γιατί τίθενται σε κίνδυνο οι ψυχές των ανθρώπων. Υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, που έχουν πέσει θύματα αυτής της ξενόφερτης και γελοίας αίρεσης. Ο Χιλιασμός είναι μία πολύ ύπουλη αίρεση, μία από τις πιο μεγάλες και φοβερές αιρέσεις. Ιδρυτής και πρώτος αρχηγός των Χιλιαστών υπήρξε ο Κάρολος Ρώσελ, πλούσιος έμπορος εβραϊκής καταγωγής. Είναι μία ξενόφερτη και ξενοκίνητη οργάνωση που ξεκίνησε το έτος 1881. Είναι μία τεράστια και πολυεθνική μετοχική εταιρεία με τον τίτλο «Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά», που εδρεύει στο Μπρούκλιν της Αμερικής και από εκεί, μέσω των βιβλίων και περιοδικών της, που διοχετεύει σε ολόκληρο τον κόσμο, κηρύττει τις πιο χονδροκομμένες πλάνες.
Οι Χιλιαστές αλλάζουν συχνά, όχι μόνον ονόματα, αλλά και διδασκαλία, όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Χιλιαστές ονομάσθηκαν, γιατί πιστεύουν πως ο Χριστός θα ιδρύσει μία επίγεια βασιλεία που θα διαρκέσει χίλια χρόνια. Έφθασαν μάλιστα να ορίζουν και χρονολογίες για το τέλος του κόσμου, οι οποίες φυσικά διαψεύσθηκαν. Οι Χιλιαστές θέλουν να αποκαλούνται «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και ισχυρίζονται πως μόνον όποιος ονομάζει τον Θεό με το εβραϊκό του όνομα «Ιεχωβά» σώζεται. Φυσικά ο ισχυρισμός τους αυτός είναι αστήρικτος και για τον λόγο πως στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν και άλλα ονόματα του Θεού. Τελευταία οι Χιλιαστές διεκδικούν ακόμη και το όνομα του Χριστιανού. Και το κάνουν αυτό για να εξαπατήσουν τους απλούς και ακατατόπιστους αδελφούς μας. Χριστιανοί είναι μόνον όσοι πιστεύουν τον Χριστό, ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Όσοι αρνούνται την Θεότητά Του, όπως οι Χιλιαστές, είναι «αντίχριστοι» (Β΄ ΙΩΑΝ. 7), κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη.
Η οργάνωση αυτή διοικείται από μία ομάδα ανθρώπων που ονομάζεται «κυβερνών σώμα» ή «πιστός και φρόνιμος δούλος», και βρίσκεται στο Μπρούκλιν της Αμερικής. Το σώμα αυτό παίρνει αποφάσεις για όλα τα θέματα. Διευθύνει την εταιρεία «Σκοπιά» και διορίζει τα μέλη και τους υπευθύνους σε κάθε χώρα. Είναι το μόνο αρμόδιο όργανο να ερμηνεύει την Αγία Γραφή και να καθορίζει το «πιστεύω» των Χιλιαστών. Οι οπαδοί της αίρεσης αυτής χωρίζονται ρατσιστικά σε δύο κατηγορίες: στην τάξη της ηγεσίας ή των πιστών δούλων, που είναι μόνον 144.000 και στην τάξη του «πολλού όχλου». Η πρώτη τάξη προορίζεται για τον ουρανό, ενώ η δεύτερη θα ζήσει για 1000 χρόνια σε μια «παραδεισένια γη». Μετά τα 1000 χρόνια τι θα γίνει; Θα εξαφανισθούν; Στη δεύτερη ομάδα ανήκουν όλοι αυτοί που βλέπουμε στους δρόμους με τα φυλλάδια στο χέρι, οι οποίοι γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και προπαγανδίζουν τις αιρετικές και ανόητες ιδέες τους. Οι οπαδοί της «Σκοπιάς» οφείλουν τυφλή υπακοή στο «κυβερνών σώμα». Αν δεν το κάνουν αυτό, θεωρούνται ότι κάνουν ανταρσία κατά του Ιεχωβά.
Ας ακούσουμε περιληπτικά τι διδάσκουν οι Χιλιαστές. Απορρίπτουν ολόκληρη την Χριστιανική διδασκαλία. Οι Χιλιαστές όχι μόνον απορρίπτουν την πίστη στον Τριαδικό Θεό, αλλά φθάνουν στο σημείο να διδάσκουν πως η Τριαδική διδασκαλία προέρχεται από τη «διάνοια του Σατανά». Οι Χιλιαστές, όπως ο παλαιός αιρεσιάρχης Άρειος, που καταδικάσθηκε από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, αρνούνται την Θεότητα του Χριστού μας και διδάσκουν πως είναι το πρώτο και τελειότερο κτίσμα του Θεού. Ακόμη υποστηρίζουν παράλογα ότι ο Χριστός είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Για το Άγιο Πνεύμα προχωρούν ακόμη πιο πέρα από τους Πνευματομάχους, που καταδικάσθηκαν από την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο. Δεν παραδέχονται όχι μόνο την Θεότητά Του, αλλά ούτε και την προσωπική Του υπόσταση. Το θεωρούν απλώς ενεργή δύναμη του Θεού. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην ύπαρξη και στην αθανασία της ψυχής. Γι’ αυτούς ο άνθρωπος είναι μόνο σώμα.
Οι Χιλιαστές δεν αναγνωρίζουν την Παναγία ως Θεοτόκο και παρερμηνεύοντας, όπως το συνηθίζουν, διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής, απορρίπτουν ότι υπήρξε Αειπάρθενος. Αρνούνται επίσης τις μεσιτείες της Παναγίας και των Αγίων και την τιμητική προσκύνησή τους εκ μέρους των πιστών. Δεν πιστεύουν στην Εκκλησία. Αρνούνται την σωστική Χάρη των Μυστηρίων. Πολεμούν και διαβάλλουν τους κληρικούς. Η «εκκλησία», γι’ αυτούς, αποτελείται μόνον από τους 144.000. Η «Σκοπιά», ενώ μέχρι το 1931 είχε ως έμβλημά της και τιμούσε τον Τίμιο Σταυρό, σήμερα τον απορρίπτει και τον θεωρεί όργανο εγκλήματος. Οι Χιλιαστές δεν κάνουν Σταυρό. Φθάνουν μάλιστα να αποκαλούν εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς που τον προσκυνάμε, ειδωλολάτρες! Οι Χιλιαστές είναι εικονομάχοι. Όχι μόνο δεν τιμούν και δεν προσκυνούν τις ιερές εικόνες αλλά και τις χλευάζουν. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά πως οι Χιλιαστές είναι πολύ επικίνδυνοι, τόσο για τις πλάνες που διδάσκουν, όσο και για το σύστημα που ακολουθούν, προκειμένου να αιχμαλωτίσουν ανθρώπους στην αίρεσή τους.
Αγαπητοί μου φίλοι, δυστυχώς η απομάκρυνση των Χιλιαστών από την κάθε ενορία δεν είναι δυνατή, εξαιτίας του ότι τους καλύπτει ο νόμος περί ανεξιθρησκείας. Εκτός και τους καταγγείλει κάποιος επώνυμα πως του έδωσαν ως αντάλλαγμα της μεταστροφής του στην αίρεσή τους, κάποιο χρηματικό ποσό ή άλλη υλική απολαβή. Μην τους δέχεσθε στα σπίτια σας. Με ευγενικό τρόπο να τους λέτε πως δεν επιθυμείτε καμία επίσκεψη από αυτούς. Μην κάνετε το λάθος να τους αντιμετωπίσετε. Αυτοί είναι προετοιμασμένοι από την εταιρεία «Σκοπιά», να πουν αυτά που θέλουν. Μην νομίζετε πως θα τους αλλάξετε. Έχουν καταντήσει ρομπότ. Άλλωστε σκοπός τους είναι η δική σας αλλαγή. Ποτέ να μην παίρνετε έντυπα δικά τους. Και δωρεάν να σας τα δίνουν τους ενισχύετε οικονομικά. Εκτός αυτού σας φακελώνουν και αρχίζει η τακτική παρακολούθησή σας. Ενημερώστε φίλους και συγγενείς για αυτήν την φοβερή αίρεση. Επίσης θα πρέπει εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να μελετάμε την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και να συμμετέχουμε ενεργά στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.




Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

« ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ “ΠΟΛΥΕΔΡΟ” ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ, 18.10.2016 »


Χθες, 18 Οκτωβρίου και ώρα 6.45 μ.μ., συναντηθήκαμε και πάλι τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Λογοτεχνίας, στο βιβλιοπωλείο «Πολύεδρο», στην Πάτρα. Συζητήσαμε για το βιβλίο του Vasilii Grossman «Τα πάντα ρει», από τις εκδόσεις «Γκοβόστης». Οι απόψεις των μελών της Λέσχης, που ακούσθηκαν ήσαν ενδιαφέρουσες.  
Η επόμενη συνάντηση, θα πραγματοποιηθεί στις 15 Νοεμβρίου 2016, στον φιλόξενο χώρο του «Πολύεδρου», όπου θα συζητηθεί το βιβλίο του Αργύρη Χιόνη, «Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες» από τις εκδόσεις «Κίχλη» Βασίλι Γκρόσμαν «Τα πάντα ρει», από τις εκδόσεις «Γκοβόστης»

« ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ, VASILII GROSSMAN »


Σοβιετική Ένωση, 1953. Ο Στάλιν πεθαίνει. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται μετά από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ. Επιχειρώντας να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, θα διαπιστώσει πως τα χρόνια του τρόμου έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ’ ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης, και πως πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ’ έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο. 
Πιάνοντας το νήμα του αγώνα που δίνει ο Ιβάν, ο Βασίλι Γκρόσμαν μας δίνει ένα ακόμα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, οδηγώντας μας για άλλη μια φορά στον λαβύρινθο της σοβιετικής κοινωνίας. Η απλή και συναρπαστική πένα του αφήνει τους ανθρώπους που περιστοιχίζουν τον κεντρικό του ήρωα να μιλήσουν για τις εμμονές και τις ενοχές τους. Ο επιστήμονας Νικολάι, που θυσίασε τη συνείδησή του στο βωμό της καριέρας, ο Πινέγκιν, που κατέδωσε τον Ιβάν, μια στρατιά πρώην πληροφοριοδοτών που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους, λέγοντας πως δούλευαν για το καλό της Σοβιετικής Ένωσης, η ερωμένη του Ιβάν, Άννα Σεργκέγεβνα, που θυμάται τον τρομερό λιμό του 1932, και τα εκατομμύρια των νεκρών Ουκρανών αγροτών, συνθέτουν έναν αλλόκοτο πίνακα των τραγικών συνεπειών του ολοκληρωτισμού. 


Στο μυθιστόρημα Τα Πάντα Ρει ο Βασίλι Γκρόσμαν βάζει ακόμα πιο βαθιά το νυστέρι της αμείλικτης κριτικής του, από την ίδια πάντα σκοπιά: το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την αδιαπραγμάτευτη πίστη στην ελευθερία.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).