Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

« Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ »

Ο Απόστολος Ανδρέας ήταν αδερφός του ενδόξου Αποστόλου Πέτρου. Καταγόταν από τη Βηθσαΐδα της Γαλιλαίας και ασκούσε το επάγγελμα του ψαρά, μέχρι που ο Κύριος τον κάλεσε κοντά Του. Μάλιστα ο Ανδρέας, ήταν ο πρώτος που κλήθηκε και ακολούθησε τον Χριστό και γι` αυτό ονομάσθηκε Πρωτόκλητος.

Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ο Ανδρέας κλήθηκε να διδάξει τον ευαγγελικό λόγο στη Βιθυνία, στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, στη Θράκη, στη Μακεδονία και στην Ήπειρο. Έπειτα από πολλές κακουχίες και ταλαιπωρίες, δίδαξε στους ανθρώπους το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.

Κατέληξε στην Πάτρα της Αχαΐας. Στον τόπο αυτό ο Άγιος Ανδρέας έμεινε καιρό κηρύττοντας τη χριστιανική πίστη. Τα θαύματα που επιτέλεσε ο Ανδρέας θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς, έγιναν αιτία να πιστέψει στο Χριστό πλήθος κόσμου. Μεταξύ αυτών και η σύζυγος του ανθύπατου Αιγεάτη, η Μαξιμίλλα, καθώς και ο αδερφός του, ο μαθηματικός Στρατοκλής.

Πληροφορηθείς ο Αιγεάτης ότι η σύζυγός του κι ο αδερφός του έγιναν χριστιανοί, διέταξε να σταυρώσουν τον Ανδρέα. Με αυτό το μαρτυρικό θάνατο παρέδωσε ο άγιος το πνεύμα του στον Κύριο.

www.ecclesia.gr


Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ »

Η τήρηση των εντολών του Θεού, αγαπητοί μου φίλοι, είναι βασική και απαραίτητη προϋπόθεση για την αιώνια σωτηρία της ψυχής μας. Ο άνθρωπος δεν σώζεται μόνο με την πίστη. Είναι απαραίτητα και τα καλά έργα. Με τα καλά έργα γίνεται μιμητής της ζωής του Ιησού Χριστού. « Τους αληθώς αγίους από των έργων διάκρινε », μας λέει ο Όσιος Νείλος ( Κεφάλαια ή Παραίνεσις, P.G. 79, 1256 D ). Δεν έχει καμιά αξία να ονομάζεται κάποιος Χριστιανός, πρέπει και να το αποδεικνύει με την ίδια του τη ζωή. Εκείνος που τηρεί πραγματικά και όχι υποκριτικά τις εντολές του Θεού, έχει την αγάπη και την Χάρη του Θεού.

Υπάρχουν Χριστιανοί που τηρούν τις εντολές του Θεού, από το φόβο της κολάσεως. Άλλοι προκειμένου να απολαύσουν τη Βασιλεία των Ουρανών και άλλοι από πραγματική αγάπη για τον Θεό. Η τελευταία κατηγορία είναι η πιο ανιδιοτελής και σε αυτήν οφείλουμε να ανήκουμε εμείς οι Χριστιανοί. Να τηρούμε τις εντολές του Θεού και από εκεί και πέρα να αφήνουμε όλη μας τη ζωή στο έλεός Του. Οι εντολές πρέπει να τηρούνται όλες και όχι μεμονωμένες. Να κάνουμε δηλαδή επιλογή, όπως έκανε ο άρχοντας του σημερινού Ευαγγελίου, ο οποίος αγαπούσε υπερβολικά τα πλούτη του. Τηρούσε όλες τις εντολές του Θεού, αλλά μαζί με την αγάπη στον Θεό είχε και αγάπη προς τον πλούτο. Κάτι που τον έκανε να μη μπορεί να ζήσει την πνευματική ζωή στην πληρότητά της.

Ο Ιησούς είπε στον άρχοντα, ότι η τήρηση των εντολών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδό του στη ζωή του Θεού. Ο Χριστιανός οφείλει να τηρεί όλες τις εντολές. « Όστις όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος » ( ΙΑΚ. 2, 10 ), υπογραμμίζει ο Απόστολος Ιάκωβος. Η περιφρόνηση, έστω και μιας μόνο εντολής του Θεού, αποκλείει τον άνθρωπο από τη Βασιλεία των Ουρανών. Αποκλείει όμως τον άνθρωπο που είναι απρόθυμος και περιφρονεί κάποια ή κάποιες εντολές, όχι όμως αυτόν που αγωνίζεται και αδυνατεί να τις εφαρμόσει. Συνεπώς δεν θα αποκλεισθούν από τη Βασιλεία του Θεού εκείνοι που αγωνίζονται και προσπαθούν, αλλά εκείνοι που μόνοι τους καταργούν κάποια εντολή. Θα αποκλεισθούν εκείνοι που θεολογούν και δικαιολογούν τις πτώσεις και τις αμαρτίες τους.

Συνηθισμένο το φαινόμενο σήμερα να ερμηνεύουν πολλοί τις εντολές του Θεού όπως τους συμφέρει και να φυλάττουν εκείνες που θεωρούν αναγκαίες, άλλες δε να απορρίπτουν. Είναι μια υποκριτική στάση των συγχρόνων ανθρώπων, που δεν αντέχουν να αντιμετωπίσουν τις πτώσεις τους γιατί έτσι κλωνίζεται η αυτοδικαίωσή τους. Πολλές φορές μία πτώση, μία αμαρτία μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την απόκτηση της ταπεινοφροσύνης. Ο Χριστιανός οφείλει να δέχεται όλες τις εντολές του Θεού, ανεξάρτητα αν θα μπορέσει τελικά να τις τηρήσει. Γιατί σίγουρα υπάρχουν οι ανθρώπινες αδυναμίες. Ο Χριστός μας είναι γεμάτος αγάπη και συμπάθεια για τον άνθρωπο που αγωνίζεται, έστω κι αν πέσει τελικά πάνω στον αγώνα αυτό. Ο Χριστός είναι γεμάτος αγάπη και δεν είναι τιμωρός.

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν τις εντολές του Θεού φορτία δυσβάστακτα στους ώμους τους. Όμως οι θείες εντολές είναι φάρμακα που θεραπεύουν τα πάθη της ψυχής. Σίγουρα οι εντολές για να φυλαχθούν απαιτούν κόπο και βία. Με την ελπίδα όμως των μελλόντων αγαθών και τη χαρά που προξενούν σ’ εκείνον που τις τηρεί, γίνονται ελαφρές και ωφέλιμες. Η αμαρτία στην αρχή δημιουργεί χαρά, μια ψεύτικη χαρά, η οποία γρήγορα μετατρέπεται σε οδύνη και ανείπωτη θλίψη. Αντίθετα η «στενοχώρια» της φύλαξης των εντολών φέρνει αργότερα τη χαρά και την εσωτερική αγαλλίαση. Και σ’ αυτό συγκλίνουν όλες οι απόψεις εκείνων που αγωνίσθηκαν για να αποκτήσουν την πνευματική ζωή. Η εργασία των εντολών του Θεού μαρτυρεί την έμπρακτη απόφαση του πιστού να εκφράζει την πίστη του. Οι εντολές δεν είναι ακατόρθωτες. Έχουμε τα παραδείγματα εκατομμυρίων Αγίων της Εκκλησίας μας.

Οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, αγαπητοί μου φίλοι, συνηθισμένοι να ζουν αυτόνομα, απορρίπτουν κάθε εντολή. Οι περισσότεροι τις εντολές του Θεού τις περιφρονούν. Θέλουν να ζουν χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις. Να πράττουν ότι επιθυμούν και ότι τους ευχαριστεί. Σήμερα επικρατεί η αποκτήνωση, η ατίμωση, η περιφρόνηση, το ψεύδος και η αδικία. Βέβαια όσοι ακολουθούν τη ζωή αυτή, απολαμβάνουν και τους καρπούς της. Βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους βουτηγμένους στη δυστυχία. Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι οι εντολές μας εισαγάγουν στη ζωή. Να γνωρίζουμε ότι ο Θεός μας περιμένει όλους να πάμε κοντά Του, όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε. Μας δέχεται όλους ανεξαιρέτως. Εδώ ας θυμηθούμε τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που διαβάζουμε κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα. « Φιλότιμος γαρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον. αναπαύει τον της ενδεκάτης ως τον εργασάμενον από της πρώτης. και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει. κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται ».

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.



Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

« ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ »

Η Άννα, μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της στείρα, χωρίς να γεννήσει παιδί, παρακάλεσε προσευχόμενη το Θεό, μαζί με τον άνδρα της Ιωακείμ, να τους χαρίσει παιδί. Και αν γινόταν αυτό, αμέσως θα το αφιέρωναν στο Θεό.

Και πράγματι, ο Θεός ευδόκησε και η Άννα γέννησε την Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία. Όταν αυτή έγινε τριών χρονών, την πήραν οι γονείς της και αφιέρωσαν τη θυγατέρα τους στο Θεό, αφού την πήγαν στο Ναό. Την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος αφού την παρέλαβε, την εισήγαγε στα Άγια των Αγίων, όπου μόνο ο αρχιερέας έμπαινε μια φορά το χρόνο. Αλλά ο Ζαχαρίας γνώριζε δι’ αποκαλύψεως τι έμελλε να συμβεί δια της κόρης αυτής.

Εκεί η Παρθένος έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Βγήκε τότε, όταν ήλθε η στιγμή να συμβάλει στη σάρκωση του Σωτήρα Χριστού, πού είναι « ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθὴν εν χάριτι » (Β΄ Θεσ. 2, 16). Ο Οποίος, δηλαδή, μας αγάπησε και μας έδωσε παρηγοριά που δε θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιώνια, και μας χάρισε ελπίδα αγαθών ουρανίων.

www.xfe.gr


Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

« Η ΑΡΕΤΗ »

Η ζωή κάθε αρετής είναι ολότελα καθολική και εξαρτάται από την ένωση με τις άλλες αρετές.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

« Οδός Θεογνωσίας », σελίδα 93.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

« Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ »

Πρέπει να έχουμε την τόλμη να δεχτούμε ότι η κουλτούρα μας συνιστά κάποιο ξενόφερτο τρόπο ζωής, που έχει επικίνδυνα διαβρώσει την εθνική μας παράδοση, το λαϊκό μας πολιτισμό, όταν πτωχοί και πεινασμένοι για ευημερία, έχουμε κυριολεκτικά αρπάξει το δυτικό ορθολογισμό και τα πολιτιστικά πρότυπά του, την ώρα μάλιστα που η ίδια η Δύση δεν ξέρει τι είναι ή που πορεύεται, και τα κάνουμε κουλτούρα, παιδεία, πολιτική.

Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης.

« Πρόκληση για διάλογο », σελίδα 61.